چهارده قبلا از چهار روستای کوچک‌تر تشکیل می‌شد. علاوه بر سه روستایی که در بالا نام برده شد، روستا یا ده چهارم امین آباد نام داشت که اکنون خراب ده نامیده می‌شود و هر سال در هشتم محرم مردم به یادبود مردگان این ده در آنجا گرد می‌آیند. بنا به گفته مردم محلی این ده در گذشته بر اثر حمله سپاهیان یا بلایای زمینی ویران شده‌است. امروزه اندکی بنای مخروبه در محل این ده دیده می‌شود.

آرامگاه پنج شهید گمنام دفاع مقدس که در این محل قرار دارد  یاد و نام این روستا را برای همیشه در اذهان زنده نگه خواهد داشت.

نام جدید این شهر از امامزاده‌ای به همین نام در این مکان اقتباس شده‌است. مقبره منسوب به محمد پسر جعفر صادق امام ششم شیعیان دوازده امامی که ملقب به امامزاده محمد دیباج است در محله قلعه در جنوب غربی شهر واقع شده‌است.

جمعیت این شهر بر طبق سرشماری سال ۱۳۸۵، برابر با ۲٫۵۱۲ نفر بوده است [۱]. اغلب مردان برای کار به دامغان، سمنان ویا گرگان مهاجرت می‌کنند.

نزدیک به همه مردم این شهر مسلمان و شیعه دوازده امامی هستند. زبانشان کمی نزدیک به مازندرانی است.

شهر ديباج در فاصله 54 کيلومتری شمال شرقی شهرستان دامغان در مسير جاده دامغان به گلوگاه مازندران با ارتفاع 1850 متر از سطح دريا در طول جغرافيايي 14/54 و عرض جغرافيايي 26/36 واقع گرديده است. شهر خوش آب و هوا و حاصلخيز ديباج که زيبايي دل فريب آن هر بيننده را به تحسين وا می دارد.

در بهاران زيباترين چشم اندازها را پيش روی ساکنان و مسافران می گشايد. عنوان ديباج «چهارده» از کنيه امامزاده محمد، فرزند بلافصل امام جعفر صادق(ع) مدفون در اين شهر، شهرت يافته است.

حوزه ديباج از شمال به ارتفاعات البرز، از جنوب به شهر دامغان، از شرق به دهستان دامنکوه، از غرب به دهستان صرصر محدود است و وسعت آن «دهستان رودبار» به 700 کيلومتر مربع (8% وسعت شهرستان) می رسد. جمعيت اين شهر بر اساس آخرين سرشماری در سال 1375، 3385 نفر می باشد که متاسفانه به دليل عدم ايجاد اشتغال بکار جوانان، يکی از شهرهای مهاجر فرست محسوب می شود و به همين دليل جمعيت آن رشد چندانی ندارد. مردم اين شهر خونگرم و علاقه مند به عمران و آبادی شهر و ميهن اسلامی خود می باشند. در اين راستا شهرداری پس از افتتاح رسمی در سال 1375 با همکاری و مشارکت شهروندان کمک شايانی به رشد، توسعه و عمران شهری نموده که اميد است اين روند ادامه داشته باشد.

 آب و هوای اين شهر به دليل کوهستانی بودنش در تابستان خنک و معتدل و در زمستان سرد و نيمه مرطوب و ميزان نزولات جوی آن 200 تا 300 ميليمتر در سال می رسد.

منابع اصلی آن درآمد مردم در بخش کشاورزی بوده که عمده ترين محصولات زراعی آن شامل: سيب زمينی، گندم، جو، يونجه از محصولات باغی شامل گردو، گيلاس، زردآلو، گلابی می باشد.

 در بخش دامداری وجود مراتع سه گانه ييلاقی، قشلاقی و ميان بند، نگهداری دام­های دشتی را نسبتاً خوب ارزيابی نمود. در بخش صنعت و معدن می توان از صنايع ريخته گری آلومينيوم (شرکت آلدا) و شرکت ذغال سنگ البرز شرقی (معادن کلاريز و طزره و...) را نام برد. در بخش صنايع دستی می توان به قالی بافی و گليم بافی اشاره کرد. مکان­های ديدنی و گردشگری و تاريخی حوزه شهر می توان به چشمه علی، آب درمانی (باد آب) تنگه زندان لارکوه، بقعه مبارک امامزاده محمد ديباج که قدمتی حدود 800 سال دارد که شاهرخ بانی آن بوده است،

از سال 1355 مردم مومن این شهر از طرق مختلف با اندیشه های حضرت امام خمینی(ره) آشنا و با سخنرانی­های روشنگرانه­ی روحانیون این شهر بویژه حضرت حجت الاسلام حاج سید جلیل قدمی به صفوف نهضت انقلاب اسلامی ایران پیوستند.

مردم مسلمان و انقلابی این شهر ضمن برپایی راهپیمایی­های بر علیه رژیم پهلوی از سال 1355 تاپیروزی انقلاب اسلامی، دو شهید سرافراز به نام­های قدرت الله جلالی و محمد رضا غریب بلوک به اسلام تقدیم کردند. همزمان با درگیری­های نیروهای انقلاب اسلامی با مزدوران خاندان پهلوی یک کامیون نان و یک دستگاه مینی بوس نیروی انسانی برای کمک به انقلابیون عازم تهران شدند و در مبارزات خیابانی شرکتی فعال داشتند.

جوانان غیور دیباج در هشت سال دفاع مقدس نیز حضوری فعال داشته و 60 شهید گلگلون کفن و صدها جانباز تقدیم نظام اسلامی کردند و به این خاطر بود که "دیباج"به عنوان یکی از یازده روستای نمونه در دفاع مقدس معرفی گردید.